Vriejheaid
At vriej wean is: moond dichte!
ik heb ’t vuur ‘t zegn
At vriej wean is: iej in ’t hok, want
dan hove viej nit bange te wean
vuur al oew aans doon en loatn
At vriej wean is: moarn
strak begreanzen duur vandage
iets meender dag te loatn wean
At vriej wean is: duurn dichte
en op ’t beeldscherm allene kiekn
wat veailig oet de buurte mut wean
At vriej wean is: alverdan röstig sloapn
umdet ‘n aander willemoods de tonge
is of-enömn
At vriej wean is: etn wa’j weelt en wonnear,
mer de scheln loatn valn in de kraantn
dee nit oawer honger doot
At vriej wean is: nit wiln weetn wat miej
hef vriej-emaakt, vriej hooldt, in vriejheaid miej
elken dag vaste-hooldt
At vriejheaid is: wochen tot ‘n aander
miej vriej maakt van angsen woer ik
’n heailig vertrouwn in hebbe
At vriejheaid miene gedachen inpakt
At vriejheaid oaweral um miej hen en
en in miej weejt,
mer iej köant ne nit vangn
At vriejheaid miej beschoarmt
teegn oew maneern van deankn
dee vuur miej te vrömd zeent
At vriejheaid vuur miej vandage zo
vanzelfsprekkend lik, en iej nit
weet wat det in hef
Dan is vriejheaid vuur miej munt
en vuur oe ’n kop der of
Dan is vriejheaid löage ruumte en onbenul
Mear heb ik dan wal de vriejheaid
um wat van minne onmeundige vriejheaid – met
goodveendn van weerskaantn netuurlijk –
körter of lenger
vot te doon um oe
van miene enge vriejheaid
te verlössen
Twentse vertaling door Gerrit Dannenberg (Rijssen)
Van originele gedicht “Vrijheid” (Freedom) door Marion Bloem