Vroihed
As vroi zen es: aagd goi anne mond
want ik em iet te zeggen
As vroi zen es: goi achter troljes, want
ten emmen weir giejne schrik ‘t emmen
van aa anders zen en anders doeng en anders loten.
As vroi zen es: den dag va meiren
stoif bepolen deir den dag van vandaug
iet minjer dag te loten zen
As vroi zen es: de deiren sloiten
en op ’t beljdscheirm vroi bekoiken
’t geen da voilig oit de gebieren moe zen
As vroi zen es: atoid resteg slaupen
omdat d’ander eër tong expres is afgepakt
As vroi zen es: eiten wat en wanniejr da ge wiljt
mor de schellen loten vallen in de gazetten
woor den honger werdt verzwegen.
As vroi zen es: nie moeten te weiten wa da moi
ee vroigemokt, me vroi aaft, me in vroihed elkenen
dag in ‘t gevang stekt
As vroihed es: wachten tot den anderen me
bevreidj va schrik woor
da ’k hoilig op vertraan.
As vroihed moin gedachten ploistert
As vroihed langs moi oeveraal rondom
en in moi wotj
mor ver aa ni es te vangen
As vroihed me bescheiremt
teigen aa gedachten die ver moi
t’ anders zen.
As vroihed ver moi zoei
vantzelfs lekt, en goi ni
wetj wa da ta betiejket
Ten es vroihed mintj ver moi
en kop der af ver aa
Ten es vroihed locht en willekeir
Mor ten stoget moi missching wel vroi
om iet van men groeite vroihed- me
weiderzoids goevinnen natierlek-
toidelijk of ver langeren dier
af te stoon om aa
van moin verstikkende vroihed
te bevroin
Aalster dialect vertaling door Ann Blanckaert
Van origineel gedicht “Vrijheid” van Marion Bloem